Pojecie zagranicznej muzyki ludowej ostatnio bardzo sie rozszerza terytorialnie oraz z punktu widzenia asortymentu instrumentów muzycznych. Przed dwunastu laty Rash Behari Datta zagral w brytyjskim studiu ARC 4 utwory na sitar w opracowaniu muzycznym Raaga Koushiki: Alaap, Jor Alaap, Gat rupak taal i Gat teentaal o lacznej dlugosci 64 minut 22 sekund. Pierwszy, medytacyjny, wprowadza atmosfere zastanowienia i oderwania sie od otaczajacej nas rzeczywistosci, do zludzenia zlewa sie w swym rytmie z naturalnym rytmem oddychania i bicia serca.

Jor alaap cechuje znaczne przyspieszenie i dosc miarowe, akcentowane wybijanie rytmu, który z czasem przechodzi w synkopowane, przeszywajace metalicznym dzwiekiem, frazy. Coraz czestsze modulacje, z wybijanym rytmem perkusyjnym, do zludzenia nadaja tempo marsza, a moze raczej wedrówki najpierw pod gore, a w koncowym fragmencie utworu w dól. W odczuciu estetycznym zaznacza sie niejako uklad dwubiegunowy w plaszczyznie trud-wysilek-zmeczenie, a potem relaks-odpoczynek. Nieodpartym wrazeniem jest odbieranie koncowych fraz tego najdluzszego utworu suity jako zmyslowego tanca, pelnego refleksji i zadumy.

Ostatnia czesc suity, Gat teental, stanowi kompozycje najdluzsza, bo trwajaca 32 min 52 sek. Daje ona mozliwosc oddania mozliwosci technicznych tego, charakterystycznego dla Indii, instrumentu muzycznego.