|
|
|
CD 1: Buddha's Dinner [Obiad Buddy](14 utworów).
W warstwie instrumentalnej i wokalnej utwory dwuplytowego albumu Buddha Bar w niczym nie odbiegaja standardom europejskim muzyki rockowej. Zaczyna sie burzowo w wykonaniu Craiga Armstronga (Weather Storm). Dominuje spiew, wypowiadane kwestir slowne i melodyjne zwienczenia fraz i wyraznie uwypuklony rytm, przypominajacy okres póznego, romantycznego "mocnego uderzenia". Inwokacja jest Prosto do serca Siny Vodjani, a szybkie tempo nadaje wyraznie nastepny utwór _ Kitu (Deepak Ram). Nastrój refleksyjny, znany w muzyce rockowej przelomu lat 80-tych i 90-tych, oddaje w pelni Anni Rose w wykonaniu Tulku pokazujac, ze sitar swietnie potrafi wspólgrac z gitara rytmiczna. Co bedzie? - to prawdziwy majstersztyk spiewu dzieki barwnemu glosowi Zeavy Ben. Nieco dojrzalszy, nieco arabski w linii melodycznej, glos kobiecy prezentuje Zohar w utworze Laskawiec (The Merciful One), a powagi dodaje mu jeszcze, niby sredniowieczna, partia choralu meskiego.
Samotnosc, zatytulowania i zaspiewana po hiszpansku, z towarzyszeniem fortepianu i wiolonczeli przez Pink Martini najbardziej w tym zestawieniu odbiega od konwencji Buddyjskiego Baru. W klimacie Monserrta Caballe utrzymana jest aria Piekny Bóg (Un Bel Di). Zachecajaco brzmi przy tym francuskojezyczne parlando, zachecajace do konsumpcji sniadania i opinie o wypijanej wlasnie dobrej kawie (Zen Men, Stolik dla trojga). Spokojny nastrój nastepujacych po sobie utworów przeplata sie z trzaskajacym ogniem (El Fuego)i spiewem ptaków.
O wielokulturowosci zbioru przekonuje Anima Sound System z zydowskimi motywami utworu Szalom. Bezposrednio nastepnym jest wykonanie przez Jala ustala Guru Brahmy, a zaraz potem Bogini (Meena Devi) przez Tulku.
CD 2: Buddha's Party [Przyjecie u Buddy](14 utworów)
W drugiej odslonie skladanke rozpoczyna rytmiczny big-beatowy, dyskotekowy utwór 69 wegierskiej grupy Anima Sound System. Le Duc (Ksiaze) przedstawil Tuarega, saharyjski rytm z tekstem wokalu w jezyku arabskim. Charakterystyczny recytatyw glosów meskich i kobiecych uklada sie w rozmowe, której tlo wypelniaja rytmy wydobywane ze strun, rogów i grzechotek, a z czasem profesjonalna linia melodyczna koncertowego fortepianu. Przejscie do MKL versus [kontra] Soy Sos i utworu Skóra (Skin), to jazz wysokiej próby.
Niewierny (Faithless) zdaje sie byc wspólczesnym dyskotekowym dyskdzkejem serwujacym w impresje Odplywanie (Drifting Away), bedac rozwinieciem Bachowskiej fugi z aktywnym wsparciem perkusji i bebnów. "Intro" komentowal swym parlandem Psyche. Musial jednak w kolejnych tytulach przyjsc czas na moralny dylemat walki dobra ze zlem: dwa zla wychodzace na dobre, odczuwanie dobra i _ najwazniejsze _ zeby to wszystko robic samemu (All By Myself) _ w hicie z repertuaru "So Emotional" i latac wysoko (Flying High) Byrona Stingly'ego.
Zakonczenie Przyjecia u Buddy odbywa sie w tonie sródziemnomorskiej fety _ od przebojów arabskich Nusrata Fateha Ali Khana, izraelskich Ettib Ankry'ego i Malika Adouanego po hiszpanski motyw Willy de Villego Dosyc serca (Demasiado Corazón). Symboliczna postac Buddy w chmurach zdobi okladke albumu w kwiecistych tonach rózu bez watpienia w celu pokazania uduchowienia przez muzyke.
|
