Czasem slonce, czasem deszcz; rezyseria i scenariusz Karan Johar; scenografia; Sharmishta Roy; kostiumy: Shabina Khan, Manish Malhotra, Rocky S.; zdjecia: Kiran Deohans; muzyka: Jatin Pandid, Latit Pandid, Adesh Shrivastava; obsada: Amitabh Bachchan jako Yashovardhan Raichand, Jaya Bachchan jako Nandini Raichand, Shah Rukh Khan jako Rahl Raichand,, Kajol jako Anjali Sharma Raichand, Hrithik Roshan jako Rohan Raichand, Kareena Kapoor jako Poo, Alok Nath jako Bauji, Rani Mukherjee jako Naina, Farida Jalal

jako Sayeeda; Film wyprodukowany przez Dharma Production; rok produkcji: 2001; jezyk: hindi/angielski, polski lektor; napisy polskie; czas: 210 minut; dzwiek oryginalny 5.1; obraz kolorowy; plyta jednostronna dwuwarstwowa; format16:9; region: 2.

Na pozór film o zwyklej milosci dwojga ludzi, ale w kazdym takim przypadku musi byc cos niezwyklego. Rahul Raichand, niesamowicie bogaty mlody mezczyzna, kocha – ze wzajemnoscia – dziewczyne z biednych przedmiesc, Anjali Sharme Raichand. Na przeszkodzie uczuciowego zwiazku staje obawa utraty majatku, posiadanego z racji pozycji rodzinnej. Glównym przeciwnikiem rysujacego sie mezaliansu od poczatku jest ojciec chlopaka, upatrujacy w nim swego nastepce, lecz wobec uporu syna oswiadcza mu i swojej zonie, ze odtad juz nim nie jest. To dzialanie i jego konsekwencje zataczaja coraz szersze kregi. Mlodzi poszukuja dla siebie nowego miejsca, udaja sie do Anglii, gdzie od jakiegos czasu mieszka juz brat Rahula razem ze swoja zona. Dochodzi do rodzinnych spotkan w coraz szerszym gronie tak, by ostatecznie ojciec wybaczyl swemu niepokornemu, ale do cna

zakochanemu, synowi niesubordynacje. Jezyczkiem u wagi pozostaje postac matki Rahula, która znajduje sie pomiedzy zwasnionymi stronami, gdyz kocha ona swojego meza, syna, bardzo akceptuje Anjali, przezywajac tez rozlake z drugim z synów. Wszystko dobrze sie konczy wskutek spektakularnej gonitwy po zapewne londynskim, wielopietrowym supermarkecie i po nabraniu przekonania przez ojca chlopaka, ze milosci nie nalezy sie przeciwstawiac w imie niezlomnych, rodzinnie ugruntowanych, regul.

Czasem slonce, czasem deszcz jest najkosztowniejszym przedsiewzieciem produkcji filmowej wielkiej wytwórni kinematograficznej Bollywood pod Bombajem. Jest to tez najwiekszy przebój indyjskiego kina, obejrzany przez póltoramiliardowa liczbe widzów. Uroku scenom, dialogom i strojom dodaje brawurowa wspólczesna muzyka indyjska oraz porywajaca choreografia w formie zarówno indywidualnych popisów tanecznych, jak i ukladów grup tanecznych liczacych po kilkadziesiat osób.

Z racji swojego zamyslu rezyserskiego Karan Johar pochwala zyciowy optymizm w kontekscie jego podstawowych przeslanek – rodziny, przyjazni i odwagi. Nawet biorac pod uwage to, ze Polacy maja nieco chlodniejszy temperament niz Hindusi, latwo nabrac przekonania, ze dotykane przez ten film struny ludzkich namietnosci zagrac moga na calym swiecie swoim uniwersalnym brzmieniem. Nawet trzyipólgodzinna projekcja nie powinna w niczym przeszkodzic takiemu odbiorowi poruszanych tresci.